Dzieci z Bullerbyn - Polecam z półeczki!

Na temat Dzieci z Bullerbyn chciałam napisać za kilka dni, ale dziś natknełam się przypadkowo na informacje, że 14 listopada obchodzimy rocznicę urodzin Astrid Lindgren. Stąd post przedwczesny. Pamiątkowy, dziekczynny? Za wzruszenia?

Dlaczego Dzieci z Bullerbyn?
Nie mam chyba lepszych wspomnień lektury z wczesnego dzieciństwa niż ta. Dzieci w Bullerbyn są po prostu dziećmi, przeżywają niesamowite przygody w wolności i beztrosce, ale nie w oderwaniu od realności, jest też tam i miejsce na łzy, i rywalizację, i śmierć. I na humor też jest! Nieustannie! Jak w życiu.
Pełno tam naturalności i radości życia - aż dech zapiera. To, co chciałabym przekazać moim synkom, a czego tak często brakuje w dzisiejszym świecie, w dzisiejszym wychowaniu. Pełno sie jakoś wokół nas zrobiło strachu, pragnienia kontroli, presji, perfekcjonizmu. Dziecko ma osiagać rezultaty, ma być sznurkiem do nas przywiązane, ma nie rozrabiać, nie szukać własnych dróg, jeśli bawić się, to tylko zabawami edukacyjnymi...
Bullerbyn to też świat, gdzie inność istnieje - starość, choroba, niepełnosprawność, i ta inność jest akceptowana. To piękne przesłanie dla naszych w jakiś sposób innych, dwujęzycznych dzieci. To też lekcja innej, nieznanej nam do końca skandynawskiej kultury. To lekcja innego życia.

Czasem myślę, że trzeba by nas wszystkich wysłać do sanatorium w Bullerbyn :)
Osobiście od pewnego czasu przeprowadzamy sobie wieczorną terapię przy lekturze Dzieci. W łóżeczku zaśmiewamy się wspólnie i wzruszamy, i boimy, i świetujemy....a w ciągu dnia chodzimy i wyśpiewujemy po ulicy kawałek kiełbasy dobrze obsuszonej, kawałek kiełbasy dobrze obsuszonej!

To pierwsza "prawdziwa" książka (z długim tekstem, prawie bez ilustracji), którą czytam Gabrysiowi i zostało nam już tylko kilka stron! Stąd post miał być dopiero za kilka dni.
Nie przez przypadek właśnie ta książka :) Nie przez przypadek dzisiaj.
Polecam!